Για παράδειγμα, παρότι η Red Bull RB19 ήταν ίσως το πιο κυρίαρχο μονοθέσιο όλων των εποχών, ο Φερστάπεν δεν θα μπορούσε να κερδίσει ένα GP με διαφορά 5 λεπτών όπως ο Στέρλινγκ Μος στην Πορτογαλία το 1958. Ούτε να κερδίσει από την 22η θέση της εκκίνησης.
Ίσως αν η Formula 1 προσέφερε αυτή τη δυνατότητα, ο Ολλανδός να τα πετύχαινε και αυτά φέτος. Όμως το σπορ έχει αλλάξει ριζικά, και ακριβώς εξαιτίας των αλλαγών στη νέα εποχή της υπάρχουν ορισμένα ρεκόρ -θετικά και αρνητικά- που δεν πρόκειται να σπάσουν ποτέ. Ας δούμε δέκα από αυτά.
Η μεγαλύτερη διαφορά στον τερματισμό
Παρότι στον αιώνα αυτόν κυριάρχησαν ολοκληρωτικά σε αμέτρητα GP οι Μίκαελ Σουμάχερ, Σεμπάστιαν Φέτελ, Λιούις Χάμιλτον και Μαξ Φερστάπεν, ποτέ δεν έφτασαν πουθενά κοντά στις μεγαλύτερες διαφορές του νικητή από τον δεύτερο. Ο Στέρλινγκ Μος κέρδισε το GP Πορτογαλίας 1958 με διαφορά άνω των 5 λεπτών από τον πλησιέστερο οδηγό, ενώ ο Τζάκι Στιούαρτ στο GP Ισπανίας το 1969 και ο Ντέιμον Χιλ στην Αυστραλία το 1995 έριξαν δύο γύρους στον δευτερο.
Τα ρεκόρ των γηραιότερων οδηγών
Παρότι ο Φερνάντο Αλόνσο είναι ασταμάτητος στα 42 του χρόνια και ο Λιούις Χάμιλτον στα σχεδόν 39 του, μοιάζει αμφίβολο ότι θα είναι ικανοί -από φυσική άποψη- να ακολουθήσουν τις απαιτήσεις της σύγχρονης F1 στα 53 χρόνια του. Στην ηλικία, δηλαδή, στην οποία ακόμη κέρδιζαν GP τη δεκαετία του 1950 οι Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, Τσουζέπε Φαρίνα και Λουίτζι Φατζιόλι.
Η νίκη από την πιο μακρινή θέση εκκίνησης
Το ρεκόρ αυτό κατέχει ο Τζον Ουότσον, που κέρδισε το GP ΗΠΑ (West) έχοντας εκκινήσει από την 22η θέση - μετά από μια συναρπαστική μάχη με τον ομόλογό του στη McLaren Νίκι Λάουντα. Το ρεκόρ δεν θα σπάσει διότι δεν υπάρχουν -ακόμη, τουλάχιστον- 22 αυτοκίνητα στις εκκινήσεις. Εξάλλου, για να σπάσει θα πρέπει να μπει όχι μία, αλλά δύο νέες ομάδες στο σπορ, και ο 23ος της εκκίνησης να οδηγεί ένα μονοθέσιο σαν τη φετινή Red Bull του Φερστάπεν.
Ο αγώνας με τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια
Το περιβόητο GP Καναδά 2011, που κέρδισε στον τελευταίο γύρο ο Τζένσον Μπάτον με τη McLaren, είχε διάρκεια 4 ωρών και 4 λεπτών -λόγω της διακοπής του από τη βροχή για πάνω από 2 ώρες- και έχει το ρεκόρ του αγώνα με τη μεγαλύτερη διάρκεια στην ιστορία. Σήμερα έχει επιβληθεί από τη FIA όριο τριών ωρών από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό του αγώνα.
Ο νεαρότερος οδηγός που εκκίνησε GP
Ο Μαξ Φερστάπεν πέτυχε αυτό το ρεκόρ το 2015 σε ηλικία 17 ετών και 166 ημερών, κερδίζοντας μάλιστα τους πρώτους του βαθμούς στο δεύτερό του αγώνα, όμως έκτοτε η FIA άλλαξε τους κανονισμούς των αγωνιστικών αδειών και πλέον οι οδηγοί μπορούν να συμμετάσχουν στη F1 μόνο αφού κλείσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους.
Η μεγαλύτερη μάχη της πολ ποζίσιον
Πρόκειται για ένα ασύλληπτο ρεκόρ. Στις δοκιμές κατάταξης του τελευταίου GP του 1997, στη Χερέθ, τρεις οδηγοί σημείωσαν στις δοκιμές κατάταξης ακριβώς τον ίδιο χρόνο (1:21.072)! Ο Μίκαελ Σουμάχερ, ο Ζακ Βιλνέβ και ο Χάινζ Χάραλντ Φρέντζεν. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, που ισχύουν μέχρι και σήμερα, σε αυτό το σενάριο την πολ ποζίσιον παίρνει ο οδηγός που σημείωσε το χρόνο του νωρίτερα. Ήταν ο Ζακ Βιλνέβ, που θα κέρδιζε τον τίτλο του '97 την επόμενη μέρα μετά την περιβόητη προσπάθεια του “Σούμι” να τον βγάλει εκτός πίστας.
Διαδοχικές εγκαταλείψεις σε GP
Στο παρελθόν τα μονοθέσια της F1 δεν είχαν επουδενί ούτε την τεχνολογία ούτε την αξιοπιστία των σύγχρονων. Ήταν πολύ συχνό φαινόμενο οι σπασμένοι κινητήρες, η υποχώρηση μιας ανάρτησης, ενός δισκόφρενου ή του κιβωτίου ταχυτήτων. Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα που ο Αντρέα ντε Τσέζαρις δεν κατάφερε να τερματίσει σε 22 διαδοχικούς αγώνες στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η ειρωνία είναι ότι κέρδισε ένα βάθρο, στην περίοδο αυτή, παρότι το μονοθέσιό του έμεινε από βενζίνη στα τελευταία μέτρα. Κράτησε το αποτέλεσμα διότι τα μονοθέσια που τον ακολούθησαν ήταν έναν γύρο πίσω.
Λιγότεροι οδηγοί στον τερματισμό
Το περιβόητο GP του Μονακό το 1996, το οποίο κέρδισε ο Ολιβιέ Πανίς με τη Ligier, έμεινε στην ιστορία και για το ρεκόρ των λιγότερων οδηγών που τερμάτισαν. Μόλις τρεις είδαν την καρό σημαία μετά από έναν αγώνα στη βροχή: ο Πανίς και οι Ντέιβιντ Κούλθαρντ και Τζόνι Χέρμπερτ που τον ακολούθησαν στο βάθρο. Τυπικά πήραν κατάταξη, πάντως, κι ακόμα τέσσερα μονοθέσια. Φέτος σε δύο GP τερμάτισαν και οι 20 οδηγοί, ενώ συνήθως οι εγκαταλείψεις δεν ξεπερνούν τις τέσσερις.
Τα περισσότερα αυτοκίνητα στην εκκίνησηΑυτό είναι ένα ρεκόρ που δεν πρόκειται να σπάσει ποτέ. Στο GP Γερμανίας του 1953, στην παλιά πίστα (Νορντσλάιφε) του Νίρμπουργκρινγκ. Εκκίνησαν 34 αυτοκίνητα. Φέτος τα μονοθέσια είναι 20 και η F1 μετά βίας συζητά την ένταξη κι άλλων δύο, της Andretti. Αλλά ακόμα κι ααν ποτέ υπάρξουν 17 ομάδες, σχεδόν καμία πίστα πλέον δεν έχει τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για αυτό.
Η μεγαλύτερη ποινή θέσεων εκκίνησης
Οι ποινές θέσεων εκκίνησης -για διάφορα αγωνιστικά παραπτώματα- είναι φρούτο της τελευταίας δεκαετίας. Πριν από μία δεκαετία οι υβριδικές μονάδες του σπορ δεν είχαν εξελιχθεί ακόμα, κι έτσι ήταν επιρρεπής σε δυσλειτουργίες και βλάβες. Οι κατασκευαστές αναγκαζόταν να αλλάξουν εξαρτήματα, και καθένα από αυτά -όταν ξεπερνούσαν το διαθέσιμο όριο εξαρτημάτων για όλη τη σεζόν- έφερε και τη δική του ποινή θέσεων στην εκκίνηση.
Στην πρώτη της σεζόν με τη McLaren, το 2015, η Honda άλλαξε για το GP Μεξικού τόσα εξαρτήματα της υβριδικής μηχανής του Τζένσον Μπάτον, που ο Βρετανός δέχθηκε ποινή 70 θέσεων στην εκκίνηση. Φυσικά δεν μπορούσε να εκκινήσει πιο πίσω από την τελευταία θέση. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο απλά, κι όσα εξαρτήματα κι αν αλλάξει ένας οδηγός θα εκκινήσει τελευταίος. Το πρόβλημα αρχίζει να εμφανίζεται όταν κάνουν το ίδιο πολλοί οδηγοί.
